Του ΙΑΣΟΝΑ ΠΙΠΙΝΗ. 28 Μαϊου 2005. Η συνέντευξη της Χιλιανής συγγραφέως Ιζαμπέλ Αλιέντε είναι μια από τις πρώτες συνεντεύξεις που δόθηκαν στην ιστοσελίδα americalatina.gr το 2005 που δημιουργήθηκε. Η Ιζαμπέλ Αλιέντε -ανιψιά του Προέδρου της Χιλής Σαλβαδόρ Αλιέντε που σκοτώθηκε στο πραξικόπημα του Πινοσέτ το 1973- γεννήθηκε το 1942, παντρεύτηκε δυο φορές και απέκτησε δυο παιδιά. Δούλεψε ασταμάτητα από τα 17 της χρόνια πρώτα σαν δημοσιογράφος και έπειτα σαν συγγραφέας.
Το 1982 όταν δημοσίευσε το πρώτο της μυθιστόρημα «Το σπίτι των πνευμάτων» έγινε αμέσως ένα από τα κορυφαία ονόματα των συγγραφέων στη γλώσσα του Θερβάντες. Ακολούθησαν με την ίδια επιτυχία άλλα επτά μυθιστορήματα της. Τα έργα της έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από είκοσι γλώσσες και στα ελληνικά κυκλοφορούν όλα από τις εκδόσεις «Ωκεανίδα».
Την συναντήσαμε στην Γιορτή Βιβλίου, στον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου στην Αθήνα, όπου πήγε για να υπογράψει τα βιβλία της στους θαυμαστές της στο περίπτερο των εκδόσεων «Ωκεανίδα». Αρκετή ώρα πριν, εκατοντάδες Αθηναίοι είχαν κατακλύσει το χώρο γύρω από το περίπτερο περιμένοντας να την δουν από κοντά.
Η Ιζαμπέλ Αλιέντε δέχθηκε να μιλήσει στο americalatina.gr για τις πολιτικές εξελίξεις στη Λατινική Αμερική, το συγγραφικό της έργο και την επιρροή που -όπως λέει- δέχθηκε από τον ελληνικό πολιτισμό.
Η πολιτική κατάσταση της Χιλής και γενικότερα της Λατινικής Αμερικής, έχει επηρεάσει τον τρόπο γραφής σας;
Χωρίς την εμπειρία της εξορίας (αμέσως μετά το πραξικόπημα και τον θάνατο του Σαλβαδόρ Αλιέντε) και το γεγονός ότι έπρεπε να αλλάξω κάποια πράγματα στην προσωπική μου ζωή, δεν θα μπορούσα να γράψω με τον τρόπο που το κάνω. Συνεπώς τα πολιτικά γεγονότα που επηρέασαν την ζωή μου έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο και στον τρόπο γραφής μου.
Μπορεί κάποιος να συγκρίνει την πολιτική κατάσταση που επικρατεί σήμερα στη Χιλή και την εκλογή της Μισέλ Μπατσελέτ με τις πολιτικές αλλαγές στην Βενεζουέλα και τον Ούγο Τσάβες και με την Βολιβία και τον Έβο Μοράλες;
Όχι. Πιστεύω πως δεν μπορεί να γίνει σύγκριση. Στην Χιλή μιλάμε πλέον για μια πολιτική εξέλιξη με περισσότερα από 15 χρόνια ιστορίας. Η αριστερά που υπάρχει αυτή τη στιγμή στη Χιλή και βρίσκεται στην κυβέρνηση εδώ και 15 χρόνια είναι τελείως διαφορετική με την αριστερά που πρεσβεύει ο Τσάβες και ο Μοράλες.
Αρκετές χώρες της Λατινικής Αμερικής αυτή τη στιγμή στρέφονται προς την αριστερά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι όλες οι «αριστερές» είναι ίδιες και καμία δεν είναι ίδια με την αριστερά της δεκαετίας του 70.
Πως κρίνετε την αριστερά του Τσάβες και του Μοράλες;
Την βλέπω θετικά. Πιστεύω ότι υπάρχει μια ανανέωση θετική και πιστεύω ότι θα βγουν καλά πράγματα από αυτήν. Ελπίζω μόνο να μην προκύψει κάποια δικτατορία. Για αυτό το λόγο με φοβίζει λίγο ο Τσάβες.
Μια ανάλογη φωνή σαν του Τσάβες και του Μοράλες υπάρχει και στο Περού. Ο Ογιάντα Ουμάλα έχει υποσχεθεί ότι αν εκλεγεί θα ακολουθήσει μια πολιτική παρόμοια με αυτή του Μοράλες. Αυτό σημαίνει ότι είναι πολύ πιθανό να προχωρήσει και εκείνος σε εθνικοποίηση των ενεργειακών πόρων. Κάτι που έπραξε και ο Χουάν Βελάσκο Αλβαράδο το 1968, τον οποίον ο Ουμάλα δηλώνει ότι θαυμάζει. Πιστεύετε ότι οι αλλαγές αυτές κρύβουν κάποιους κινδύνους;
Δεν νομίζω να κρύβουν κινδύνους. Δεν γνωρίζω όμως την πολιτική κατάσταση του Περού σε βάθος. Αλλά κάθε χώρα έχει δικαίωμα να εκμεταλλεύεται τους φυσικούς της πόρους.
Ποιο από τα έργα σας θα αφιερώνατε στους Έλληνες και γιατί;
Την «Αφροδίτη». Διότι από την Ελλάδα άντλησα αυτόν τον τίτλο και από εκεί πήρα την ιδέα. Πιστεύω ότι όλοι οι συγγραφείς έχουμε επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από τον ελληνικό πολιτισμό, και από τον ρωμαϊκό αλλά κυρίως από τον ελληνικό έχουμε εμπνευστεί.
Ιζαμπέλ Αλιέντε
«Παρ’ όλο που είμαι Χιλιανή, γεννήθηκα συμπτωματικά στη Λίμα. Είχα έναν πατέρα που εξαφανίστηκε χωρίς ν’ αφήσει αναμνήσεις. Η μητέρα μου ήταν ο φάρος της ζωής μου, ίσως γι’ αυτό μου είναι πιο εύκολο να γράφω για γυναίκες. Εκείνη μου έδωσε, σε μια ηλικία που τα άλλα κοριτσάκια παίζουν με τις κούκλες, ένα τετράδιο για να καταγράφω τη ζωή, σπέρνοντας έτσι το σπόρο που τριάντα χρόνια αργότερα θα με έκανε να εισβάλω στη λογοτεχνία».
Η Ιζαμπέλ Αλιέντε –ανιψιά του προέδρου της Χιλής Σαλβαδόρ Αλιέντε που σκοτώθηκε στο πραξικόπημα του 1973– γεννήθηκε το 1942, παντρεύτηκε δυο φορές και απέκτησε δυο παιδιά και δυο προγονούς. Δούλεψε ασταμάτητα από τα δεκαεπτά της χρόνια, πρώτα σαν δημοσιογράφος κι έπειτα σαν συγγραφέας.
Το 1982, όταν δημοσίευσε το πρώτο της μυθιστόρημα, Το σπίτι των πνευμάτων, έγινε αμέσως ένα από τα κορυφαία ονόματα των συγγραφέων στη γλώσσα του Θερβάντες. Ακολούθησαν, με την ίδια επιτυχία, άλλα επτά μυθιστορήματά της, Του έρωτα και της σκιάς, Εύα Λούνα, Ιστορίες της Εύα Λούνα, Το επουράνιο σχέδιο, Κόρη της μοίρας, Φωτογραφία σε σέπια και Η πόλη των θηρίων.
Έγραψε επίσης τα βιβλία Πάουλα, Αφροδίτη, Η ονειρεμένη πατρίδα μου και Ζορρό. Η αρχή του θρύλου. Τα έργα της έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από είκοσι γλώσσες, και στα ελληνικά κυκλοφορούν όλα από την «Ωκεανίδα».
